لطیفه ایری نخستین روزنامه ایران چیست؟ اگه برات جالبه که در مورد نخستین روزنامه ایران و اولین روزنامه رسمی در کشور اطلاعاتی داشته باشی، بهتره همراه این مطلب جذاب و خواندنی باشی. در این مطلب سعی کردم که یه تاریخچه مختصر و مفیدی در مورد نخستین روزنامه ایران ارائه بدم تا متوجه بشی که این کاغذ پر از اطلاعات چه قدمت پر ارزشی داره. بهتره بقیه این مطلب رو بخونی.
معرفی نخستین روزنامه ایران در سال 1216
تاریخچه اولین روزنامه ایران
تاریخچه نخستین روزنامه ایران مربوط به سال ۱۲۱۶ هجری شمسی یا به عبارتی در ۲۵ محرم ۱۲۵۳ قمری (اول ماه مه ۱۸۳۷ م) است که برای اولین بار در کشور ایران به چاپ رسیده است. البته برخلاف اسمش میشه گفت که ماهنامه بود! اولین روزنامه چاپی ایران، در دوره سلطنت «محمد شاه قاجار» توسط «میرزا محمد صالح شیرازی کازرونی» در تهران تاسیس شده است. البته نخستین روزنامه ایران اسم مشخصی برای خودش نداشت! البته با عنوان هایی مثل: «کاغذ اخبار»، «اخبار»، «اخبار و وقایع شهر»، «اخبار شهر»، «نشریه میرزا صالح»، «روزنامه بی‌نام» و «اولین روزنامه ایرانی» شناخته می‌شد.
نخستین روزنامه ایران چه ویژگی هایی داشت؟
نخستین روزنامه ایران در چهار صفحه با قطع ۴۰*۲۴ چاپ سنگی منتشر می‌شد. صفحه اول و چهارمش سفید بود و مطالبش در یک روی کاغذ در صفحه های دوم و سوم به چاپ می رسید. یکی از این صفحات شامل اخبار ممالک شرقیه یعنی شامل اخبار دارالخلافه طهران بود و صفحه دیگه اش هم اخبار ممالک غربیه یعنی خبرهایی از کشورهای ایتالیا، ینگه دنیا (آمریکا)، انگلند (انگلستان)، ترکیه و… بود. این روزنامه با خط نسخ و متنش با خط نستعلیق خوش‌نویسی می‌شده و چاپش هم سنگی بوده. البته به طور دقیق مشخص نیست که نخستین نشریه ادواری ایران تا چه سالی چاپ و منتشر می‌شده!! البته بعضی از مورخان بر این باورند که این روزنامه حداقل سه سال منتشر شده است. جالبه بدونی که از این روزنامه کاغذ اخبار،یک نسخه وجود داره که در موزه بریتانیا نگهداری میشه.
چه روزنامه هایی بعد از نخستین روزنامه ایران در کشور منشر شد؟!
وقایع اتفاقیه دومین روزنامه فارسی زبان است که پس از 14 سال ازانتشار “کاغذ اخبار” در ایران منتشر شد. روزنامه “اخبار دارالخلافه تهران” با همت میرزا تقی خان امیرکبیر در سال 1229 هجری شمسی (1267 هجری قمری) منتشر شد و از شماره دوم به “وقایع اتفاقیه” تغییر نام داد. در صفحه نخست این روزنامه، تصویر شیر و خورشید با جمله “یا اسدالله الغالب” به شیوه‌ای خاص طراحی شده بود که واژه الله بالای “اسد” (شیر) قرار می گرفت. انتشار وقایع اتفاقیه در راستای اهداف امیر کبیر برای انجام تغییراتی اساسی در راستای پیشرفت بود اما امیرکبیر در کمتر از یک سال بعد به دستور ناصرالدین شاه به قتل رسید و بعدش هم اداره روزنامه به اعتماد السلطنه، مترجم دربار و رئیس اداره انطباعات ناصر الدین شاه سپرده شد.
روزنامه دولت علیه ایران، روزنامه دولتی، روزنامه ملتی، روزنامه علمیه دولت علیه ایران، روزنامه رسمی دولت ایران، روزنامه شرف، روزنامه مرآت السفر و مشکوه الحضر، روزنامه وطن، روزنامه اطلاع و…. از دیگر روزنامه عصر ناصری بود که بعد هم روزنامه های عصر مظفری منتشر شد.
در نت نظر بخون: اولین رئیس جمهور ایران
با سپاس از شما بهترین ویژگی این نوشتار بیان تاریخ انتشار نخستین روزنامه در ایران بر اساس سال هجری خورشیدی می‌باشد چون بیشتر منابع تنها به ذکر سال هجری قمری (سال رسمی مورد استفاده در ایران قدیم) و سال میلادی (سال مورد استفاده در داد و ستدها و گفتگوهای بین المللی استفاده می‌گردد) اکتفا نموده اند و دو ایراد در این نوشته بود که مربوط به بیان شیواتر و درستتر می‌شود . در بخشی از این نوشتار آمده است : « در صفحه نخست این روزنامه، تصویر شیر و خورشید با جمله “یا اسدالله الغالب” به شیوه‌ای خاص طراحی شده بود که واژه الله بالای شیر قرار می گرفت.» و من خودم گمان کردم واژه‌ی الله روی سر تصویر شیر است و هنگام مشاهده دوباره متوجه منظورتان شدم بهتر بود می‌نوشتید:«… که واژه‌ی الله بالای لغت اسد قرار می‌گرفت» و برای پاسداشت فارسی می‌توانستید واژه‌ی شیر را در پرانتز جلوی کلمه‌ی اسد بگذارید. دومین مورد نیز در جایی است که به دستور قتل امیرکبیر توسط ناصرالدین شاه قاجار اشاره کرده‌اید و با توجه به آنکه جمله را پیرامون روزنامه‌ی وقایع اتفاقیه آغاز کرده‌اید هنگام رسیدن به دستور قتل امیرکبیر بدون اشاره به نام او و به قرینه‌ی معنایی نام امیرکبیر را حذف نمودید در حالیکه با این حذف قتل روزنامه در ذهن خواننده متبادر می‌شود اگرچه روزنامه کشتنی نیست و داستان این قتل هم در میان ایرانیان مشهور است ولی بهتر بود به نام مقتول اشاره می‌شد چون قرینه معنایی وقتی درست است که معنای دیگری در ذهن نیاید
ممنون دوست عزیز از دقت شما و پیشنهادات بسیار دقیق و مناسب
حتما در این نوشته اصلاح می کنیم و در سایر نوشته ها هم به کار می بریم