زندگی نامه چه گوارا

زندگی نامه چه گوارا با انقلاب کوبا عجین شده است. چه گوارا همان دانشجوی جوان پزشکی بود که روحیه مبارزه طلبی اش را پس از سفر به آمریکای جنوبی و مشاهده گرسنگی و فقر مردم بروز داد و امروزه به نمادی انقلابی بشر دوستانه برای جهانیان تبدیل شده است. اما حقیقت زندگی نامه چه گوارا چیست؟ در این مقاله قصد داریم بیشتر با جنبه های سیاسی  زندگی نامه چه گوارا و نقش او در انقلاب کوبا آشنا بشیم.

زندگی نامه چه گوارا

چه گوارا : مردمان شهر ، برای آزادی تابوت ساختند ؛
و برای عشق مرز !
غافل از اینکه نه آزادی در تابوت جا میگیرد ،
و نه عشق مرز میشناسد …

دوران کودکی و نوجوانی

ارنستو رافائل دولاسرنا ملقب به «چگوارا» یا «ال چه» در تاریخ 14 ژوئن 1928 در شهر روساریو آرژانتین بدنیا آمد. پدرش اصالتی اسپانیایی داشت و مادرش ایرلندی بود. چگوارا فرزند ارشد یک خانواده اشرافی هفت نفره بود که در دوران کودکی مبتلا به بیماری آسم شد و این بیماری او را  خانه نشین کرد.

اما این بیماری نتوانست مانعی برای افکار بزرگ او شود و برای او تبدیل به فرصتی برای مطالعه و انجام ورزش هایی مانند گلف، فوتبال و شطرنج بود.

در نت نظر بخوان: زندگینامه بیل گیتس

نقطه عطف زندگی نامه چه گوارا

چه گوارا دانشجوی پزشکی دانشگاه بوینس آیرس بود که در سال 1953 فارغ التحصیل شد. پس از فارغ التحصیلی به همراه یکی از دوستانش به کشورهای آمریکای لاتین سفر کرد و در جریان سفر به گواتمالا و مشاهده فقر و بیچارگی مردم آنجا بود که به حمایت از حکومت منتخب مردم تحت عنوان «جاکوب آربنز» پرداخت.

در واقع سفر به گواتمالا نقطه عطف زندگی این سیاستمدار و انقلابی چریکی بود و از آن زمان وارد عرصه سیاست شد. یکی از برجسته ترین نوشته های چه گوارا کتاب «خاطرات موتورسیکلت» است که در جریان همین سفر نگاشته شد.

چه گوارا و انقلاب کوبا

پس از سفر به گواتمالا و دیدن مردم محروم زندگی چه گوارا مسیر تازه ای پیدا کرد. تحقق آزادی در تمام کشورهای آمریکای لاتین هدف والای او بود. به همین دلیل در سال 1955 با فیدل کاسترو برای آزادی کوبا هم پیمان شد. در آن زمان فولخنسیو باتیستا رئیس جمهور دست نشانده آمریکایی ها در کوبا بود و حکومتی دیکتاتوری را اداره می کرد.

در سال 1956 چگوارا به همراه فیدل کاسترو و 80 تن دیگر با هدف تحقق آزادی به کوبا رفتند و نبردی نابرابرانه را آغاز کردند ولی در نهایت تنها 12 نفر از این افراد جان سالم به در بردند و برگشتند. سرانجام در 26 ژوئیه 1959 فیدل کاسترو با کمک چه گوارا قدرت را در کوبا در دست گرفتند و باتیستا به جمهوری سن دومینگو پناهنده شد.

چه گوارا پس از پیروزی در انقلاب کوبا مناصب های فراوانی هم چون سفیر، رئیس بانک مرکزی و وزیر صنایع را عهده دار بود ولی او کسی نبود که با پشت میز نشینی و دستور دادن، فتح قله های آزادی را به فراموشی بسپارد.

ال چه پس از پیروزی کوبا اقداماتی نظیر سخنرانی در سازمان ملل بعنوان نماینده کوبا، سفر به کشورهایی هم چون کره شمالی و صدور مجوز اعدامهای گسترده در زندان لاکابانا را انجام داد. اقدام اخیر او منشا تناقض شخصیتی شکل گرفته از چه گوارا در اذهان عمومی است. به گونه ای که عده ای از او بعنوان نماد مبارزه طلبی و آزادی خواهی یاد می کنند و عده ای دیگر او را بخاطر صدور حکم اعدام 400 الی 2 هزار نفری زندان لاکابانا، ماشین آدم کشی می خوانند.

چه گوارا به دنبال آزادی در کنگو و بولیوی

چه گوارا در سال 1965 به همراه تعدادی داوطلب که خواهان گسترش انقلاب بودند، کوبا را ترک کرد و به دنبال آزادی در سرزمین کنگو رفت و در آنجا با لوران دزیره کابیلا آشنا شد. اما این آشنایی خیلی طولی نکشید و چون کابیلا چندان اعتماد او را جلب نکرد، چه گوارا این کشور را ترک کرد.

هدف بعدی ال چه، کشور بولیوی بود. چه گوارا تصمیم داشت که با کمک مردم بولیوی و آزادی خوهان آن کشور، حکومت دیکتاتوری موجود را سرنگون کند. هدفی که هرچند برای تحقق آن تلاش های بسیاری کرد و مبارزات فراوانی انجام داد ولی در نهایت برای چه گوارا تبدیل به آرزویی دست نیافتنی گردید و در زمان حیات وی محقق نشد.

کشوری که هرچند چگوارا در آن امیدوارانه به دنبال تغییر و آزادی می گشت ولی در نهایت تبدیل به تابوتی برای نماد مبارزه طلبی و آزادی خواهی شد و ریشه های درخت آزادی را از اول خشکاند.

چگوارا: اگر نتوان آزادی و عدالت را یکجا داشت،
و من مجبور باشم میان این دو یکی را انتخاب کنم،
آزادی را انتخاب می کنم، تا بتوانم به بی‌عدالتی اعتراض کنم

در نت نظر بخوان: زندگینامه صادق هدایت

قتل وحشیانه چه گوارا و پایان تلخ

چه گوارا مردی تشنه عدالت از خانواده اشرافی بود؛ که زندگی اش را در راه مردم سپری کرد. مبارزی آزادی خواه در برابر حکومت های دیکتاتوری و نماد مبارزه با امپریالیسم آمریکا و دست نشانده های او در آمریکای لاتین بود. به همین دلیل آمریکایی ها از قبل او را زیر نظر داشتند و چه بسا اگر مداخله نیروهای کماندوی آمریکایی در مبارزات او و ویارانش با دیکتاتوران بولیوی نبود، شاید داستان فرق می کرد.

ارنستو سرانجام در 8 اکتبر 1967 در نزدیکی دهکده ای به نام لاایگه به همراه چند تن از یارانش در محاصره ارتش بولیوی گرفتار شد و یک روز بعد به طرز فجیع و ناجوانمردانه ای توسط سرباز بولیوی به نام ماریو تران با شلیک گلوله اعدام شد.

سالها از محل دفن چه گوارا اطلاعی در دست نبود تا اینکه در سال 1995 یک ژنرال بولیایی که از حاضرین صحنه اعدام بود، از محل دفن او در نزدیکی یک باند فرودگاه خبر داد. بقایای جسد ال چه در سال 1997 به کوبا انتقال یافت ودر شهر سانتاکلارا دفن و بنای یادبودی به افتخارش ساخته شده است.

نظرات  و پیشنهادات خودتون رو از ما دریغ نکین..