زندگینامه احمدرضا عابدزاده – عقاب آسیا

ورزشکاران ملی جزو ماندگارترین شخصیت ها در اذهان عمومی هستند. کسانی که برای خوشحالی مردم خود و بالا بردن پرچم کشورشان از جان و دل مایه میذارن. در این بین فوتبال بعنوان پرطرفدارترین ورزش تیمی، بازیکنان و اسطوره های بزرگی به خود دیده که یکی از آنان در پست دروازه بانی، احمدرضا عابدزاده است. دروازه بانی با روحیه و موفق که علاوه بر افتخارات ملی خود، سابقه بازی در تیم های سرخابی پایتخت را درکارنامه خود دارد. بی شک عابدزاده را می توان بهترین دروازه بان پس از انقلاب دانست که در سطح ملی خوش درخشید و توانست راه بزرگانی چون ناصر حجازی را ادامه دهد. در این مطلب از نت نظر تصمیم گرفتیم تا بیشتر با ابعاد مختلف زندگینامه احمدرضا عابدزاده آشنا بشیم و به این بهانه یادی کنیم از عقاب آسیا.

زندگینامه احمدرضا عابدزاده

احمدرضا فرزند ششم یک خانواده آبادانی بود که در ۴ خرداد ماه سال ۱۳۴۵ متولد شد. فوتبال و آبادان دو واژه جدانشدنی هستند؛ انگار تو این دیار آفتاب جور دیگه ای می تابه و به جای ویتامین D، استعداد فوتبال به مردمانش تزریق می کنه. زمین های خاکی و توپ پلاستیکی جزو بزرگترین آرزوی بچه های این دیاره و بی دلیل نیست که میگن…آبادان برزیلته!

احمدرضا از کودکی به فوتبال علاقه داشت و همزمان با کار در نجاری و انجام تکالیف مدرسه، تمرینات ورزشی خود را انجام می داد. در سال ۱۳۵۷ و زمانی که ۱۲ سال سن داشت، به همراه خانواده اش به کوهدشت خرمشهر کوچ کردند. اما با شروع جنگ تحمیلی عراق و ناآرامی در این شهر، مجبور شدند که به اصفهان بروند.

رفتن به اصفهان برای احمدرضا عابد زاده بسیار خوش یمن بود و او توانست در سال ۱۳۶۱ وارد تیم هلال احمر اصفهان شود. این تیم نقطه آغازی فعالیت حرفه ای احمدرضا در زندگینامه او بحساب میاد. یکسال بعد احمدرضا به عضویت تیم تام اصفهان درآمد و بارها در این تیم شانس خود را برای رسیدن به تیم جوانان اصفهان امتحان کرد. در این مدت نیز زیر نظر حسین چرخابی کار می کرد.

تلاش عابدزاده برای حضور در لیست منتخب جوانان اصفهان بالاخره جواب داد و پس از چند سال ناکامی در سال ۱۳۶۳ توسط رسول کربکندی به این تیم دعوت شد. برای رسیدن به موفقیت باید زحمت کشید؛ اما شاید سخت تر از آن حفظ موقعیت و تداوم مسیر موفقیت باشه. موضوعی که احمدرضا در طول دوران بازی اش در تیم جوانان به خوبی از آن اطلاع داشت و با درخشش توانست پس از یکسال بازی، خود را به تیم ملی جوانان برساند.

دوران سربازی و حضور در استقلال

سال ۱۳۶۶ زمان اعزام به خدمت دروازه بان جویای نام آبادانی بود؛ بنابراین برای گذراندن دوره سربازی خود به تیم ژاندارمری تهران رفت و پس از دو سال خدمت، دوباره به تام اصفهان برگشت. هدف بعدی احمدرضا دعوت شدن به تیم ملی بزرگسالان بود و در سال ۱۳۶۸ به استقلال تهران رفت تا شایستگی های خود را به عنوان گلر برتر ایران نشان دهد. در آن زمان منصورخان پورحیدری سرمربی تیم بزرگ استقلال بود و عابدزاده بزرگترین افتخار باشگاهی خود را که قهرمانی درجام باشگاه های آسیا بود را، در دوران بازی اش در استقلال کسب کرد.

او در سال اول حضورش در استقلال تنها در سه بازی این تیم در قالب رقابت های لیگ قدس شرکت کرد. اما در دو سال بعد جایگاه خود را در درون دروازه تثبیت کرد و توانست در فصل ۷۱-۱۳۷۰ با استقلال به قهرمانی در آسیا و باشگاه های تهران برسد. او در این سال کاندید بهترین دروازه بان دو قاره آسیا و آفریقا نیز شد.

ازدواج و تشکیل خانواده احمدرضا عابدزاده

یکی دیگه از مهمترین اتفاقات زندگینامه احمدرضا عابدزاده ، ازدواجش با خانم نفیسه لطیفیان در سال ۱۳۶۶ بود. خانم لطیفیان ۱۶ سال داشت و احمدرضا ۲۱ ساله بود که با همدیگه آشنا شدند. حاصل این ازدواج موفق تولد دو فرزند با نام های نگار در سال ۱۳۶۸ و امیر در سال ۱۳۷۲ بود.

نگار هم چون پدر به ورزش علاقه داشت و توانست در رشته کیک بوکسینگ کمربند مشکی خود را بگیرد و در حال حاضر فارغ التحصیل رشته مدیریت بازرگانی است. نگار عابد زاده علاوه بر زبان مادری خود، به زبان ایتالیایی و انگلیسی مسلط بوده و به تازگی با رهام هاشمی ازدواج کرده.

اما قهرمان زندگی امیر، پدرش است و با فعالیت در فوتبال و پست گلر، دوس داره تا روزی بتونه بعنوان دروازه بان تیم ملی یاد عابدزاده بزرگ رو برای تمام ایرانیان زنده کنه. او در دوران مربیگری کارلوس کیروش برای اولین بار به تیم ملی بزرگسالان دعوت شد؛ اما هنوز نتوانسته شایستگی خود را بعنوان جانشین پدر، ثابت کند. در حال حاضر امیر یکی از لژیونرهای فوتبال ما بحساب میاد که در لیگ پرتقال بازی می کند و هنوز ازدواج نکرده.

جدایی از استقلال و رفتن به پرسپولیس

احمدرضا روزهای درخشانی را درون دروازه استقلال سپری می کرد و امکان تداوم این موفقیت ها هنوز وجود داشت؛ اما متاسفانه مشکلات مالی او با باشگاه سبب شد که در سال ۱۳۷۱ از جمع آبی پوشان پایتخت جدا شده و به تیم سپاهان برود. عابد زاده پس از یکسال حضور در سپاهان، در سال ۱۳۷۳ به پرسپولیس رفت. این موضوع رو شاید بشه بزرگترین ریسک زندگینامه احمدرضا عابدزاده دونست؛ چون طرفداران سرخابی های تهران دوس ندارن بازیکن محبوبشان در هر دو تیم بازی کنه!

اما بهرحال احمدرضا این کار رو انجام داد و در طول سالهای حضورش در پرسپولیس خوش درخشید و توانست با این تیم به ۵ قهرمانی در لیگ های آزادگان و حذفی برسد. عابدزاده تا پایان فعالیت حرفه ای خود، در تیم پرسپولیس ماند. یکی از رکوردهای جالب این دروازه بان بزرگ، ثبت هجده بازی بدون گل خورده در سال ۱۳۷۴ بود. خداحافظی رسمی او در دی ماه سال ۱۳۸۴ و در یک بازی دوستانه میان پرسپولیس و بایرن مونیخ رخ داد که پس از لحظاتی بازی افتخاری، برای همیشه کفش های خود را آویزان کرد.

افتخارت عابدزاده در سطح ملی

عابدزاده به واسطه بازی های درخشان در تیم ملی بود که توانست خود را برای همیشه در دل ایرانیان جای کند. خنده های زیبا و روحیه بخش او در تمام دقایق حضورش در زمین فوتبال، به بازیکنان تیم ملی امیدی مضاعف می داد و علاقمندان به فوتبال هرگز این لحظه های زیبا را فراموش نخواهند کرد. او در ۷۸ بازی برای تیم ملی ایران به میدان رفت و تنها ۵۲ گل دریافت کرد که این آمار برای یه دروازه بان بسیار مناسبه.

لحظات ماندگار از احمدرضا عابدزاده

اولین حضورش در سطح ملی، در ۱۸ سالگی و با دعوت به تیم ملی جوانان اتفاق افتاد. از ماندگارترین لحظات بازی او در زمین فوتبال، کسب عنوان قهرمانی برای تیم ملی ایران در بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پکن بود که عابدزاده با مهار سه ضربه پنالتی کره شمالی در فینال، نقش بزرگی در کسب این افتخار برای کشورمان داشت.

یکی دیگر از صحنه های بازی عابدزاده که در یاد مردم ایران مونده، به بازی اش در مقابل استرالیا و شهر ملبورن بود. در آن بازی عابدزاده در یک صحنه حساس ضربه بازیکن حریف را با یک دست مهار کرد و این واکنش او در به ثمر رسیدن گل توسط غزال تیزپای فوتبال ایران (خداداد عزیزی) و صعود ایران به رقابت های جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بسیار موثر بود.

اتفاقات و حواشی موجود در زندگینامه احمدرضا عابدزاده

عابدزاده پس از سال ها بازی، فعالیت حرفه ای خود بعنوان مربی را در تیم سایپا و در سال ۱۳۷۹ آغاز کرد  و در تیم های استقلال اهواز، پرسپولیس، استیل آذین و راه آهن ادامه داد. در اسفندماه ۱۳۸۰ اتفاق ناگواری برای عقاب آسیا افتاد و دروازه بان تیم ملی بعلت سردرد شدید، در بیمارستان کسری تهران بستری شد و به کما رفت! این خبر باعث نگرانی تمامی ایرانیان و هواداران این بازیکن خوش اخلاق شد. عابدزاده پس از عمل جراحی در ایران قدرت تکلم خود را برای مدتی از دست داد؛ اما برای معالجه کامل به سوئد رفت و پس از چند عمل جراحی و خارج کردن لخته خونی از سرش، به زندگی عادی بازگشت.

 جالبه بدونین که عابدزاده تجربه بازیگری در فیلم «ازدواج غیبی» رو هم داشته و در این اثر سینمایی نقش خودش را بازی می کرد.

عابدزاده، دومین دورازه بان قرن بیستم آسیا

تجربه نشان داده که افرادی برای همیشه در ذهن و یاد مردم موندگارند که طرف مردم باشند و شخصیت آنها برای مردم ثابت شده باشه. تیم ملی فوتبال ایران دروازه بانانی بزرگی به خود دیده، که مرحوم ناصر حجازی جزو ماندگارترین این چهره هاست. اما پس از انقلاب اسلامی، این احمدرضا عابد زاده بود که با درخشش در سطح ملی توانست برای همیشه نام خود را ماندگار سازد و لقب «عقاب آسیا» را به او دادند. محمد ناصری نیز قراره کتابی با نام زندگینامه حرفه ای عقاب آسیا درباره احمدرضا عابدزاده بنویسه و این کتاب در دست انتشار است.

استقلال و پرسپولیس جزو بزرگترین تیم های باشگاهی در ایران هستند که هر بازیکنی آرزوی بازی در این دو تیم رو داره و عابدزاده فارغ از هرگونه کری خونی و طرفداری تونسته توانمندی خود را در این دو تیم بزرگ به اثبات برساند. عبدزاده در حال حاضر به هتلداری مشغوله و دوس داره از این طریق با مردم در ارتباط باشه. در انتها امیدوارم از مطالعه زندگینامه احمدرضا عابدزاده، بعنوان بهترین دورازه بان بعد از انقلاب، لذت برده باشین.